Er valdataka hersins möguleg í Frakklandi?

Það liggur við að ég opni útdyrahurðina tvisvar, starti bílnum þrisvar, drepi fjórum sinnum á honum, loki húddinu fimm sinnum, hlaupi svo inn, horfi sex sinnum á sjálfan mig í spegli, áður en ég sest og spyr lyklaborð mitt þessarar spurningar: Er valdarán hersins mögulegt í Frakklandi?

Reyndar er þetta kannski ekki alveg galin spurning, því í sjálfu Frakklandi, já innanríkis, er því nú varpað fram í fullri alvöru að Pierre de Villiers ætti að setja sem æðsta mann Frakklands í Élysée forsetahöllina í stað hins réttkjörna Emmanuel Macrons forseta. Villiers sagði af sér sem yfirmaður hersins vegna deilna við niðurskurðarmanninn Macron, sem aðeins ári síðar allt í einu er orðinn svo ríkur að hann vill stofna her í útlöndum (ESB). Ástæðan fyrir fyrir því að setja skuli réttkjörinn Macron af, segja menn, er sú að lýðræði í Frakklandi sé í alvarlegri krísu. Ekki skal mig undra það, bæði vegna langlegu landsins í Evrópusambandinu og svo vegna frönsku byltingarinnar, sem sósíalistinn og úniversalistinn John Locke átti allt allt of mikið í, og gerði þar með allar stjórnarskrár Frakklands að of miklu plaggi um úniversal útópíu sósíalista

Síðustu valdaránstilraunir franska hersins fóru fram 1958 og 1961. Það er að segja í gær

Fréttir frá Frakklandi herma að sumir lögreglumenn hafi gengið til liðs við Gulu vestin og mótmæli með þeim

Þetta með að horfa sex sinnum á sjálfan sig í spegli er hollt fyrir hvern einasta hugsandi mann, því þar sést nákvæmlega sami maðurinn og öll undangengin mörg þúsund ár. Heimirinn hefur ekkert breyst, það vita allir, og mennirnir ekki heldur. Það stendur að vísu annað í dagblöðunum núna en gerði þá. En heimurinn hefur ekki breyst. Allt getur gerst, þrátt fyrir ESB, en þó sérstaklega vegna ESB. Það sáu menn kristaltært í Grikklandi og víðar

Fyrri færsla

Gulu vestin mótmæla innflytjenda-áformum alþjóðaelíta