Hundrað ár liðin frá því að fjölmiðlar sáu ekkert

1. Fimm-millímetra-veldið
2. Skuldakreppa Evrópusambandsins
3. Davíð Oddsson gerði ekki það
4. Fangabúð vinstrimanna opnar brunaútsölu
5. Bara verkur fyrir lýðinn

1. Fimm-millímetra-veldið

Í nóvember voru hundrað á liðin frá því að Bretland gaf út Balfour-yfirlýsinguna. Hún negldi niður kúrs á þjóðarheimili fyrir Gyðinga, sem svo formlega var stofnað árið 1948, rúmlega þrjátíu árum síðar, eða heilum 54 árum eftir að Dreyfusmálið kveikti á perunni hjá Herzl. Hér er með miklum glans hægt að segja svo kölluðum fjölmiðlum veraldar það til hróss, að þeir sáu ekkert, heyrðu ekkert, vissu ekkert og hugsuðu ekkert. Stofnun Ísraelsríkis 1948 sló því eins og þrumu úr heiðskýru makró-pólitísku hálofti niður í þokubakkaveldi hins mikró-pólitíska heims, þar sem fjölmiðlar búa, fimm millímetrum ofar í gufuhvolfinu en ánamaðkar eiga heima

Það sama gilti um fall Sovétríkjanna. Þau hrundu eins og fótur sem stígur niður í fimm-millimetraheim fjölmiðla, eins og þegar Guð "birtist" Móses alls ekki á fjallinu, heldur einungis þeim sem höfðu haft fyrir því að klífa það og voru þar með á fjallinu, og þar var Móses. Komandi herbergisfélagar ánamaðkanna fyrir neðan fjallið, sáu hins vegar bara reyk og glæringar, komandi að ofan

En það voru ekki bara Bretar sem gáfu út Balfour-yfirlýsinguna. Að baki hennar stóðu líka Frakkar, Bandaríkin og já -hér kemur það- sjálfur Páfagarður. Frakkar innsigluðu yfirlýsinguna með sömu rökum og Jón Sigurðsson innsiglaði fullveldissigur Íslands; sögulegum rétti, hefðum og sem réttlætismáli. Frakkar áttu einnig mjög bágt þá stundina, því verið var að rústa landi þeirra, eins og Davíðsríki hafði áður verið rústað, algerlega óréttmætt og sú staða jók við skilning Frakka. Á þessum tímum jafngilti samþykki Breta, Frakka, Bandaríkjanna og Páfagarðs (Bandamanna), samþykki Sameinuðu þjóðanna. Rússar voru því miður og skiljanlega of uppteknir við annað, þá stundina, þ.e. við að láta gengi sósíalista kollvarapa sér úti í miðju vaði. Bretar hefðu aldrei getað sent út svona yfirlýsingu upp á eigin spýtur og staðið við hana einir. Hún var bökkuð upp með lögmæti, réttlæti, valdi og hefðum þeirra sem þá stóðu fyrir flestu. Það var nú gott að blaðamenn sáu þarna og heyrðu ekkert. Eitt stærsta nafnið í þessi samhengi er frekar óþekktur maður að nafni Nahum Sokolow - og hann var, hmm já, blaðamaður. En ekki fyrst og fremst nafnið Chaim Weizmann, eins flestir halda

2. Skuldakreppa Evrópusambandsins

Í dag sér maður best inn í fimm-millímetra heim fjölmiðla með því að skoða hvað þeir auglýsa sem verandi - og verandi ekki. Venjulegir fjölmiðlar kepptust við að hagræða forsíðum í takt við nýja uppgötvun sína, sem var sú, að evran væri að detta í sundur vegna skulda árið 2014. Þeir settu upp frétta-flipa sem hét til dæmis "Skuldakreppa ESB" (e. EMU debt crisis). Þegar svo evran datt ekki í sundur á millímetrunum fimm, þá tóku þeir málaflokks-flipann niður. Málið afgreitt. En sannar geopólitískar skrifstofur með sínar birtingarsíður, gerðu hins vegar ekki það. Þær settu flipann fyrst upp eftir að þær höfðu skilið EMU (evruna og esb) til fulls og hann verður ekki tekinn niður aftur, vegna þess að evran er að ganga frá Evrópusambandinu dauðu, og það hefðu allir átt að vita frá hennar fyrsta sjósetningardegi. Evrópusambandið er sem sagt á fullu að detta í sundur óháð fréttum og skuldastöðu -sem er sú sama og þegar hún var verst- en svona mál taka sinn síma, óháð þolinmæðinni litlu sem ríkir á millimetrunum fimm

Sama er nú í gangi innvortis í Kína og það ferli sem mélaði veldi Sovétmanna niður í salla, hvað svo sem fimm-millímetra veldi fjölmiðla segir í dag, á morgun og hinn. Og það er einnig jafnvíst og að sólin kemur upp á morgun, að Rússland mun skella lífsnauðsynlegum viðbrögðum sínum við þeirri þróun sem í gangi hefur verið frá 1993, á næsta nágrenni sitt jafn fyrirvaralaust og Heimstyrjöldinni fyrri fór af stað. Það er öruggt. Og þetta allt mun ekki ganga þegjandi og hlóðalaust fyrir sig

3. Nei, Davíð Oddsson gerði ekki það

Fjögurra þátta vinstriseríu um Bandaríska herinn, eða Varnarliðið, er lokið á aðeins eins millímetra-veldi DDRÚV. Í síðasta þættinum var tækifærið notað til að höggva sem mest niður úr fjallinu Davíð Oddssyni. En það er bara ekki hægt. Davíð gerði innrásina í Írak ekki mögulega, né hvað þá hina leigðu herferð Bandaríkjanna í Afganistan. Davíð sýndi hins vegar Íslandi og okkur Íslendingum þann sóma að vera trúr og tryggur bandamaður mestu og bestu bandamanna okkar frá upphafi allra alda. Bandamanna sem voru okkur trúir og tryggir í okkar baráttu. Trygglyndi er aðeins einhvers virði þegar það stangast á við andstöðu þess: hugleysið og aumingjaskapinn í hinu viðtekna vísindalega ánamaðkaveldi til dæmis vinstrisins. Bandaríkin höfðu þegar tekið ákvörðun um framhaldið, þó svo að Þýskaland og Frakkland snéru baki við þeim, sem Ísland gerði hins vegar ekki

Í huga Bandaríkjanna, sem háð hafa þarna, mest ein á báti, stanslaust stríð við illkynja öfl í 15 ár, var lagt upp í þessa för undir merkjum NATO, því þann 11. september 2001 var fimmta klásúla bandalagsins virkjuð í fyrsta sinn. En NATO datt fljótlega af skaftinu vegna til dæmis Þýskalands og Frakklands, og það var þá sem Ísland Davíðs Oddssonar kom og studdi við vini okkar og bandamann. Það gerðu Danir líka. Og það var líka rangt hjá þeim vinstrimönnum sem gerðu þáttinn að Bandaríkin hefðu lýst stríði á hendur þeim sem stóðu að baki 11. september 2001. Það voru einmitt þau öfl sem sjálf og fyrst lýstu stríði á hendur Bandaríkjunum, frá og með 1967 og allar götur síðan. Þessi eins millímetra þáttaröð í DDRÚV var auðvitað örsmá, en Davíð hins vegar ávallt hin stóra þekkta stærð, sannur Íslendingur

4. Fangabúð vinstrimanna opnar brunaútsölu

Þegar þessir vinstriþættir í DDRÚV um Varnarliðið eru skoðaðir, þá hugsa ég þetta: Á meðan bandarískir hermenn og fjölskyldur þeirra voru álitnir sem eins konar geislavirkur svarti dauði sem loka átti inni á Miðnesheiði, fyrir það eitt að standa með okkur vörð um fullveldi Íslands, já þá ágerist sú krafa vinstrimanna í dag, að nýtt erlent þaulsetulið verði helst að fá íslenska stjórnarráðið til sinna einkaumráða sem ókeypis mannabústað fyrir sig - vegna þess að það er "of langt" fyrir það upp á Kjalarnes. Einn helsti talsmaður þessa fólks er hið ömurlega DDRÚV, sem sennilega er sterkasta sundrungarafl íslenska lýðveldisins, sem Bandaríkjamenn voru látnir um að verja. En þegar um aðra útlendinga er að ræða, þá er krafa góða vinstra fólksins sú, að þeir eigi helst að fá stjórnarráðið að fullu til umráða. Maður kastar upp yfir hræsninni

5. Bara verkur fyrir lýðinn

Það góða við niðurlag þáttanna var það að þar sannaðist svart á hvítu að sannur sósíalisti hugsar aldrei um sinn "verkalýð". Honum hvarflar sá lýður ekki einu sinni í hug. Það eina sem fyrirbærið sósíalisti gengur fyrir er völd, til að kollvarpa. Gott hjá þér Jón Baldvin, að vera svona heiðarlegur að koma ekki auga á neina Suðurnesjamenn í sósíalistaheimum

Fyrri færsla

Nýtt heilbrigðiskerfi Lettlands lagt í rúst á netinu