Lýðveldisdagur Íslands árið 2011 í skugga pakkamanna. Jóni Sigurðssyni forseta pakkað saman?

Dagur sjálfstæðis Íslendinga 17. júní 2011

200 ára afmæli Jóns Sigurðssonar forseta

 

Olíumálverk: Þórdís Rögnvaldsdóttir

 

Í skugga pakkamanna 

 

Vilja að Svíþjóð hætti í Evrópusambandinu. Svíþjóð kíkti í pakkann en varð honum að bráð

Þeir sem kíkja í pakka eru ekki alltaf þeir sem hafa minnst og þarfnast mest. Oftar en ekki eru pakkaskoðendur þeir sem hafa allt. En svo eru pakkaskoðendur einnig sá fjölmenni hópur sem misst hefur hæfnina til skilja að pakkaþörf þeirra blundar í eigin vanhæfni. Hjónabönd sem leysast upp því makinn er alltaf að skoða í pakka? Radarinn í óstöðvandi leit að nýjum pökkum? Skógurinn sem sést ekki fyrir trjám? Eða fólkið sem hættir að draga andann nema það sé alltaf baðað í sviðsljósinu. Mikið sem vill meira? Spilafíklar fjármála eða stjórnmála? Eða bara einföld dekurdýr sem misst hafa lífsþróttinn í sínum eigin dekurleiðindum og eru orðin ófær um að koma auga á himinblámann og sæinn græna á fögrum degi. 

Í dag eru pakkamenn nokkrir komnir út í fullveldisspákaupmennsku með lýðveldið okkar, sem varð sjálfstætt og fullvalda ríki árið 1944, en bara ekki fyrir þeirra tilstilli. Pakksaddir 33 þingmenn lýðveldisins hafa att landi voru inn í hringiðu sem getur endað með því að Ísland missir sjálfstæði og fullveldi þjóðarinnar á ný. Morguninn eftir fullveldismissinn þurfa þeir auðvitað annan og nýjan pakka til að kíkja í, því þannig virkar þessi veikleiki. Hvað næst? Sjálfshjálp fyrir fólk sem haldið er pakkaveiki ætti ekki að vera til húsa í byggingu fullveldis þjóðarinnar. 

Pakkagægjur Svíþjóðar komu landinu inn í ESB-pakkann sem frá og með 7. febrúar 1992 varð sjálfsætt ríki í ríkinu undir nafninu Evrópusambandið. Þetta varð svona með tilkomu Maastricht sáttmálans sem þann 1. nóvember árinu seinna leysti formlega af hólmi EEC (The European Economic Community). Þá hætti ESB að vera efnahagsbandalag og varð eigna- og skuldabandalag og yfirríki ríkjanna. Þegar þarna var komið við sögu hafði lagarammanum fyrir hinum efnahagslega samruna ríkja Evrópusambandsins þegar verið komið á sinn stað, svo ekki þurfti að eyða frekara púðri í þá hlið málsins. Maastricht sáttmálinn og í leiðinni myntbandalagið (EMU) kom næst og svo nýja ESB-stjórnarskráin yfir 500 milljón manns. Hlutverk beggja er hinn pólitíski samruni landa ESB. Í og undir honum mun ESB þurfa að verða eitt ríki og fullveldi aðildarríkjanna að renna saman í eitt. Sem sagt; fyrst var það hinn efnahagslegi samruni ESB-ríkja og síðan hinn pólitíski samruni ríkjanna sem við sjáum birtast í dag. EEC hætti að vera efnahagsbandalag með tilkomu Evrópusambandsins. Nær enginn íbúi var spurður að neinu.  

Sannleikurinn er sá að íslenskir pakkamenn hafa ekki hugmynd um hvað þeir eru að gera. Þeir eru algerlega fávísir. Þeir pakkaskoða og pakkakíkja einungis samkvæmt eðli sjúkdómsins. Þeir eru spákaupmenn með fullveldi okkar. Og fara með það eins og sína einkaeign.

Í kreppunni miklu í Svíþjóð 1992 var það gengisfelling sænsku krónunnar sem kom sænska hagkerfinu á flot á ný. Sænska krónan féll. En áður en það gat gerst var þáverandi peningalegu pokadýri elítu Evrópusambandsins sleppt lausri á líf og efnahag Svía. Hér er átt við fyrri skammt lyfjagjafar huglækningafélags ESB-hagfræðinga sem tókst loksins að klekja út hinni margfrægu myntslöngu Evrópusambandsins en sem hrundi til grunna árið 1992. Þetta var slangan sem fékk þá menn, sem sænska fólkið trúði statt og stöðugt að væri háskólagengið, til að hækka stýrivexti sænsku krónunnar upp í fimm hundruð prósent þann 16. september 1992, svo verja mætti bindingu hennar við gjaldmiðlaslönguna EMS/ERM (The Europee Exchange Rate Mechanism) - en auðvitað algerlega án nokkurs árangurs.

 

Í dag segjast 64 af hverjum 100 Svíum ekki vilja sjá evruna sem gjaldmiðil í landi sínu. Enda ekki skrýtið þar sem vaxtakjör Svía eru mun hagstæðari þeim sem Þjóðverjum bjóðast undir myntinni evru. En Svíar hafa ekkert val í þessum efnum. Öll ríki sem ganga í Evrópusambandið eru skyldug til að taka upp evru og láta allt fullveldi landsins í peninga- og myntmálum renna óskorið til peningayfirvalda Evrópusambandsins í Brussel, til eilífðar.

Á þessu ári eru 10 ár liðin frá Gautaborgarfundinum árið 2001. Hvað hefur gerst í millitíðinni? Jú, sú margumtalaða jafnaðarmennska sem kom Svíþjóð inn í ESB í byrjun er orðin bannvara í sjálfu Evrópusambandinu. Ekki er lengur hægt að stunda hana þar, því ESB-fyrirbærið hefur tekið stökkbreytingu eins og þeirri sem varð forsætisráðherra Danmerkur til ævarandi skammar árið 1986 þegar hann sagði að Evrópusambandið væri steindautt. Sænsk jafnaðarmennska, og þar með vel flestir Svíar, eru orðnir bannvæn vara í sjálfu Evrópusambandinu. Einangrað fyrirbæri í Evrópusambandinu. 

Evrópusambandið er ekki pakki. Það er kamelljón sem enginn skilur, enginn stjórnar, enginn getur kosið burt og engum gagnast nema þeim sem sitja við ofnana og brenna sjálfstæði og fullveldi þjóðríkja Evrópu. Er Ísland næst á listanum?

 

Á stökkpalli Jóns Sigurðssonar forseta hafast menn misjafnt að. En njóta hans þó allir. 

 

Þeir þingmenn lýðveldisins sem sótt hafa um óafturkallanlega inngöngu Íslands í efnahagslegt og mannlegt svarthol framtíðarinnar í Evrópusambandinu til eilífðar, eru þessir; (The enlargement process is irreversible)

Álfheiður Ingadóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Árni Páll Árnason

 

Árni Þór Sigurðsson (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Ásta R. Jóhannesdóttir

 

Birkir Jón Jónsson (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Bjarkey Gunnarsdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Björgvin G. Sigurðsson

 

Guðbjartur Hannesson 

 

Guðmundur Steingrímsson (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Helgi Hjörvar

 

Jóhanna Sigurðardóttir

 

Jónína Rós Guðmundsdóttir

 

Katrín Jakobsdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Katrín Júlíusdóttir

Kristján L. Möller

 

Lilja Mósesdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Magnús Orri Schram

Oddný G. Harðardóttir

 

Ólína Þorvarðardóttir

 

Ragnheiður Ríkharðsdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Róbert Marshall

 

Sigmundur Ernir Rúnarsson

 

Sigríður Ingibjörg Ingadóttir

 

Siv Friðleifsdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Skúli Helgason

 

Steingrímur J. Sigfússon (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Steinunn Valdís Óskarsdóttir

 

Svandís Svavarsdóttir (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Valgerður Bjarnadóttir

 

Þórunn Sveinbjarnardóttir

 

Þráinn Bertelsson (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Ögmundur Jónasson (hafði ekkert umboð frá kjósendum)

 

Össur Skarphéðinsson

 

Kosningasvik, þegar að sjálfstæði og fullveldi lýðveldis okkar kemur, eru meira en grafalvarlegur hlutur.

 

Þeir þingmenn lýðveldisins sem brugðust skyldum sínum við að koma umboði og vilja kjósenda sinna á framfæri, eru þessir:

 

Guðfríður Lilja Grétarsdóttir, Margrét Tryggvadóttir, Þorgerður K. Gunnarsdóttir  

 

Þeir þingmenn lýðveldisins  sem sögðu nei og voru trúir umboði því sem þeir sóttu til kjósenda, eru þessir:

 

Atli Gíslason, Árni Johnsen, Ásbjörn Óttarsson, Ásmundur Einar Daðason, Birgir Ármannsson, Birgitta Jónsdóttir, Bjarni Benediktsson, Einar K. Guðfinnsson, Eygló Harðardóttir, Guðlaugur Þór Þórðarson, Gunnar Bragi Sveinsson, Höskuldur Þórhallsson, Illugi Gunnarsson, Jón Bjarnason, Jón Gunnarsson, Kristján Þór Júlíusson, Lilja Rafney Magnúsdóttir, Ólöf Nordal, Pétur H. Blöndal, Ragnheiður E. Árnadóttir, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, Sigurður Ingi Jóhannsson, Tryggvi Þór Herbertsson, Unnur Brá Konráðsdóttir, Vigdís Hauksdóttir, Þór Saari, Þuríður Backman

 

Krækjur; 

• Tio år efter Göteborgstoppmötet – säg upp EU-medlemskapet
• Morgunblaðið laugardaginn 20. maí 1944
• Atkvæðagreiðsla