OPEC ágætis dæmi um svo kölluð "samkomulög"

Myndskeið: Gamla testamentið blessar nýkjörinn forseta

Í fyrra lofuðu OPEC-ríkin hvort öðru að þau myndi skera niður olíuframleiðslu. Þessi ríki hafa bundist samtökum, eins og í París, um að minnka eitthvað. Gera sínum þjóðum eitthvað slæmt ef hinir lofa að gera eitthvað jafnslæmt við sínar þjóðir. Á ESB-máli er þetta kallað "samhæfing". En framleiðslan minnkaði ekki af því að Rússlandi sárvantar peninga, svo "talið er víst" að þeir hafi "svindlað" á framleiðslutölunum

Þetta er enn eitt dæmið um "samkomulag" á borð við það sem heimurinn hoppaði upp í sjálfan sig yfir að Donald J. Trump neitaði þátttöku í. Hann neitaði þátttöku í Parísar-samsærinu sem reynt var að breiða yfir með hugtaka-dúnsæng "samkomulaga"

Það fyndna er að olíuverð stjórnast hvorki af framboði né eftirspurn, því orka er mannkyninu of mikilvæg til að verði hennar sé leyft að stjórnast af því, nema að hluta til. Og það fyndna er einnig að ristilspeglaheimur féspeza sem segir Bandaríkin búin að vera, stjórnast af því sem Bandaríkin segja og gera, eða gera ekki. Froðan sullast þar upp um alla spegla ef Bandaríkin segja nei

OPEC og Parísarsamkomulagið er ein og sama skúffan. Og Kína er stærsti leiðtogi fátæktar og kúgunar í heiminum. Það land verður ávallt þannig því það krefst kúgunar til að hægt sé að halda því saman. Það verður því ávallt einungis musteri látaláta og mun aldrei ráða neinu nema með kúgun

Bandaríkin voru hins vegar stofnuð til að virka ekki nema að hluta til. Þau voru stofnuð til að ríkisstjórnin myndi ekki virka. Og þau voru stofnuð til að Sameinuðu þjóðirnar myndu aldrei virka, því ef sú stofnun virkar þá verður Parísarsamsærið heimur allra til að láta kúga sig í

Bandaríkin voru stofnuð til að atvinnulíf fólksins myndi virka en ríkisstjórn þess helst ekki, nema að lágmarki til. Sterkar ríkisstjórnir eru afleiðing en ekki orsök. Þær eru slæm afleiðing vandamála sem aldrei verða leyst

Til hamingju íslenska þjóð á Sjómannadaginn. Fullveldi Íslands ber hann uppi. Blessuð sé Íslenska Þjóðkirkjan mín, því vér mótmælum enn

Fyrri færsla

Svona ganga breytingar fyrir sig