Engin "Evrópa" lengur til að tala við

Pólverjinn Chopin matreiddur að hætti James Last, Polydor 1978. Vitjaði ég leiðis Frédérics Chopin í kirkjugarði í París 2007

Evrópusambandið er nú komið inn í lokaferli sitt: strandið sjálft, og síðan skipbrotið. Bandaríki Norður-Ameríku eru eina stórveldið í heiminum sem ekkert ríki getur snert. Það ræður sjálft hvað það gerir og gerir ekki, og hvað aðrir komast ekki upp með þegar hagsmunir rekast á. Og þannig verður það um aldir. Bandaríkin eiga engin samskipti við Evrópu. Þau eiga engin samskipti við neitt sem heitir Evrópa, því Evrópa er bara spuni og útjöskuð þvæla með enga viðloðun við raunheima

Bandaríkin hafa því eingöngu samskipti við einstök ríki í Evrópu. Og þau hafa lítil sem engin samskipti við mörg lönd í Evrópu. Svona er staðan í dag. Evrópusambandið er komið að leiðarlokum. Það er að verða ekkert. Það ekkert var óhjákvæmilegt, og að mestu spurning um tíma og aðstæður. En lifandi ekkert er slæmur félagsskapur og skaðvaldur. Gangandi dauð ekkert geta lifað lengi sem gerjunartankar fyrir hörmungar. Svo vonandi verður formlegur endir bundinn á skipbrotið og ruslið ESB sent á hauga sögunnar, áður en það er um seinan. Fundið sér heimilisfang í einu mannlausu húsi við eina götu einnar borgar sem enn ein "óvirka" og gagnslausa stofnun álfunnar, eins og Þjóðabandalagið, þar sem nokkrar gagnslausar afætur geta haldið áfram að mjólka það, þar til yfir lýkur

Mestu og stærstu hagsmunir Bandaríkjanna í álfunni liggja í Austur-Evrópu, þar sem skilin og landamærin á milli þriggja veralda liggja. Austur-Evrópa er búin að gefast upp á Evrópusambandinu og hún er búin að gefast upp á Þýskalandi, því að Þýskaland er svarthol sem flytur út helming landsframleiðslu sinnar. Ef Bandaríkin myndu gera slíkt hið sama, þá væri engin friðsöm veröld til neins staðar í dag. En Bandaríkin eru nettó-innflytjandi

Þýskaland er að endurreikna stöðu sína í Evrópu og í Veröldinni, einu sinni enn. Enginn veit hvað Þýskaland mun gera, né hvert það mun stefna. Þýskaland er hætt í NATO nema í orði. Það lítur á allt sem liggur á milli þess sjálfs og Rússlands, tólf ríki og meira en 160 milljón manns, sem algert rusl. Síðast þegar Þýskaland endurreiknaði stöðu sína í heiminum hvarf stór hluti Austur-Evrópu. Þýskaland er óáreiðanlegur bandamaður. Reikni það vitlaust, þá yrði fjandinn laus í Evrópu og landamærin á milli þriggja veralda, gætu allt eins flutt sig vestur að austurstöndum Atlantshafs. Þar með yrðu til dæmis Bretland og Ísland í allt annarri stöðu en verið hefur um langa hríð. Við yrðum þá jafnvel þriðja eða fjórða stærsta fasta flugmóðurskip Vesturlanda (e. the West)

Það er vel hugsandi að Þýskaland ákveði að stefna austur til síns gamla áfenga staðar: í hjónabandið með Rússlandi. Það er martröð sem Bandaríkin munu leggja ofur kapp á að geti aldrei orðið að veruleika, eins og þau gerðu meðal annars með stórþátttöku sinni á meginlandi Evrópu í síðari heimsstyrjöldinni. Því eru Bandaríkin um þessar mundir í gangi með að leggja drögin að nýrri "Suður-Kóreu" í Austur-Evrópu: þ.e. efnahagslega sterkum og traustum bandamönnum austan við hið misheppnaða og sökkvandi Evrópusamband Þýskalands og Frakklands. Og þetta gera Bandaríkin algerlega án aðkomu ESB. Þau gera þetta beint: frá ríki til ríkis. Ekkert ríki veraldar mun koma Austur-Evrópu til beinnar hernaðarlegrar aðstoðar, nema Bandaríki Norður-Ameríku. Evrópusambandið hefur þar ekkert um málið að segja. Ekkert!

En sem sagt: Evrópusambandið er búið að vera. Bretland er farið fyrir fullt og allt. Austur-Evrópa er að fara og suðrið er mergsogið og sökkvandi. Hvert mun afgangs Vestur-Evrópa meginlandsins kreistast út úr túbunni? Mun hún sökkva eða munu Bandaríkin aumkva sig einu sinni enn yfir þeim gamla æludalli Þýskalands?

ESB-gorkylfingar Íslands: áfram með vindhöggin og ESB-frussið ykkar. Fram á völlinn með gorkúlurnar. Það eina sem þið kunnið!

Fyrri færsla

Engir af 20 bestu háskólum veraldar eru í ESB